Ił-14

Ekspozycja Plenerowa Muzeum im. Orła Białego obejmuje ok. 130 eksponatów uzbrojenia ciężkiego, które znajdowało się na uzbrojeniu Wojska Polskiego po 1945 roku. Z małymi wyjątkami jest to sprzęt konstrukcji i produkcji ZSRR ( Rosja). Ekspozycja Plenerowa podzielona jest tematycznie na części: lotniczą, pancerną, morską, artylerii lufowej oraz artylerii rakietowej.

       Największym samolotem w części lotniczej jest samolot transportowy Ił-14. Został on przystosowany do zwiedzania przez turystów. Projekt samolotu został opracowany przez zespół konstrukcyjny kierowany przez Siergieja Iliuszyna w latach 1949-50. Produkowano kilka odmian samolotu także w wersji pasażerskiej przystosowaną do przewozu 26 osób. Do Polski pierwsze Ił-14 trafiły w połowie roku 1955 i były użytkowane przez PLL LOT. Łącznie w PLL LOT znalazło się 13 egzemplarzy zbudowanych w ZSRR i NRD, które do początku lat 60 obsługiwały linie zagraniczne, a następnie po przebudowaniu na 32-miejscowe zostały skierowane na linie krajowe, na których latały do 1974 r. Lotnictwo wojskowe korzystało z wersji transportowej i desantowej, używało łącznie około 20 Iłów-14T.

Egzemplarz znajdujący się w zbiorach Muzeum został wyprodukowany w NRD i trafił do Polski w 1958 roku. Do Muzeum został przekazany w 1993, wycofany ze służby w jednostce lotniczej w Krzesinach pod Poznaniem.

Samolot jest wolnonośnym dolnopłatem konstrukcji metalowej, kryty blachą. Podwozie samolotu z kołem przednim, chowane w locie. Usterzenie klasyczne. 2 silniki tłokowe o mocy 1900 KM. Śmigła czteropłatowe.

Dane techniczne:

Wymiary: rozpiętość - 31,7 m, długość - 21,3 m, wysokość - 7,8 m, powierzchnia nośna 100 m²,

Masa: 12850 kg., prędkość maksymalna 430 km/h, zasięg - 1000 km, rozbieg - 470 m, dobieg - 480 m, zasięg 2730 km, pułap 7400 m.