Sturmgewehr

Niemiecki karabinek szturmowy opracowany podczas II wojny światowej. Była to konstrukcja nowatorska. Idea wyposażenia żołnierza w broń będącą połączeniem karabinu i pistoletu maszynowego, oraz możliwość łatwej obsługi przy strzelaniu, stała się podstawą dla większości powojennych konstrukcji karabinków szturmowych.

StG.44 zaliczany jest do kategorii karabinka szturmowego, ale jego tłumaczenie z języka niemieckiego „Sturmgewehr” oznacza karabin szturmowy. Cechą charakterystyczną dla karabinku jest amunicja pośrednia czyli łącząca cechy amunicji pistoletowej (używanej w np. w Sten-ie, MP-40) i karabinowej. Nabój pośredni do Stg. 44 został utworzony przez skrócenie łuski naboju do Mausera z 57 mm do 33 mm.

StG.44 posiadał sile rażenia i celność na dystansie do 600 m przy ogniu pojedynczym, a przy tym był stabilny i niezawodny podczas prowadzenia ognia automatycznego do 300 m.

Wycofująca się armia niemiecka porzuciła w 1945 r. dużo broni strzeleckiej i amunicji, którą wykorzystywały oddziały polskiej partyzantki antykomunistycznej. Na wielu zdjęciach z tego czasu widać często Sturmgewehr-a. Po II wojnie światowej broni tej używano w wielu konfliktach w Afryce ( lata 50 i 60-te XX w.), jej użycie zostało ograniczone po zaprzestaniu produkcji amunicji w 1961 r. W 2012 roku podczas wojny toczonej w Syrii w składach armii rządowej rebelianci zdobyli 5000 sztuk tej broni...

Zewnętrzny wygląd StG.44 przypomina konstrukcję Michaiła Kałasznikowa czyli AK-47 czyli popularnego „kałacha”. Podobieństwo kończy się na wyglądzie zewnętrznym. StG.44 i AK-47 i jego późniejsze wersje różnią się zasadniczo, choć mają podobne przeznaczenie. 

Dane techniczne:
długość - 940 mm, długość lufy - 420 mm, masa (bez nabojów) - 5,1 kg,

kaliber - 7,92 mm, pojemność magazynka - 30 nabojów