Pistolet Walhter P 38

Kolejna ciekawa broń, obecnie jako muzealium znajdująca się w Zbiorach Muzeum im. Orła Białego. Produkcja Walhtera trwała do 2004 roku. Prace niemieckich inżynierów na skonstruowaniem P 38 rozpoczęły się w 1929 r. Niemiecka Reichswehra a od 1935 r. Wehrmacht nie potrafiły  określić ostatecznych wymogów wobec nowego pistoletu. W założeniach miał on zastąpić drogi i skomplikowany w produkcji pistolet P08 Parabellum. Powstało pięć prototypowych konstrukcji nazwanych Militärpistole (MP), różniących się rozwiązaniami konstrukcyjnymi. Fritz Walther w 1938 r. zdecydował o podjęciu produkcji w oparciu o prototyp określany  jako MP V. Wprowadził w nim modyfikację polegającą na  samoczynnej blokady iglicy, zabezpieczającej broń przed wystrzałem w przypadku uderzenia w zwolniony kurek.  Pod nazwą HP - Heerepistole czyli pistolet wojskowy znalazł pierwszego nabywcę. Armia szwedzka zamówiła 11 000 sztuk, wybuch II wojny wstrzymał dostawy a P 38 od 1940 r. został wprowadzony na uzbrojenie Wehrmachtu. Do końca wojny wyprodukowano ok. 1,32 mln sztuk. Po 1945 r. produkcję Walthera kontynuowali wykorzystując zdobyte fabryki m.in. Francuzi. Przejęta przez Rosjan fabryka w Berlinie produkowała pistolety dla milicji w NRD (Niemcy Wschodnie). Zmodernizowany P 38 pod nazwa P 1 wszedł na uzbrojenie zachodnioniemieckiej Bundeswehry w 1963 r. Różni się od Walthera P38 szkieletem broni wykonanym ze stopu lekkiego.

Dane techniczne:

Kaliber: 9 mm, nabój: 9 x19mm Parabellum, prędkość początkowa pocisku: 365m/s.

Długość: 2016 mm, masa: 1080g z pełnym magazynkiem, magazynek: jednorzędowy na 8 naboi.

Pistolet Walhter P 38 foto. D.Turek