Ciężki karabin maszynowy wz. 43 Goriunow (SG-43)

Ciężki karabin maszynowy konstrukcji radzieckiej z 1943 r., opracowany przez Goriunowa i   Woronkowa. Już od lat 20-tych XX w. w ZSRR pracowano na zastąpieniem ckm-u Maxima prostszą i i lżejszą konstrukcją .Wprowadzono na uzbrojenie Armii Czerwonej w 1938 konstrukcja Diegtariowa (DS-39) okazała się zawodna. Dlatego w czerwcu 1941 po ataku Niemców na ZSRR wznowiono produkcję Maxima. Dopiero od maja 1943 r. wszedł na uzbrojenie opisywany  SG-43.

 SG-43 jest zespołową bronią samoczynną. Mechanizm spustowy umożliwiał tylko ogień ciągły.  SG-43 posiada lufę szybkowymienną zakończoną stożkowym tłumikiem płomienia. Podstawa daje również możliwość prowadzenia ognia przeciwlotniczego (podstawa jest wtedy oparta na kołach i ostrodze tarczy ochronnej, a karabin zamocowany na końcu ogona podstawy). Goriunowa produkowano po II wojnie światowej w wersji czołgowej  (SMT)  oraz dla transporterów BRDM (SGMB). Produkcję przerwano w 1961 zastępując SG-43 karabinem maszynowym  PK/PKS. W Polsce produkowano do 1968 r. wersję czołgową ckm-u. a później sprzedano linię produkcyjną do Egiptu. Egzemplarz znajdujący się w zbiorach Muzeum im. Orła Białego został wyprodukowany po wojnie w 1954 r przez Zakłady Cegielskiego w Poznaniu.

Dane Techniczne:

Kaliber 7.62 mm (nabój Mosina)

Masa z podstawą i tarczą ochronną: 44,5 kg

szybkostrzelność teoretyczna 600, praktyczna około 300 strzałów/min

donośność skuteczna 1000 m

Zasilany taśmą: metalowa - 50 naboi, parciana - 250 naboi