Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

Encyklopedia

Ciężki karabin maszynowy Maxim wz. 1910

ciężki karabin maszynowy Maxim wz. 1910 ciężki karabin maszynowy Maxim wz. 1910

Ciężki karabin maszynowy kalibru 7,62 mm. W nomenklaturze wojskowej określa się go jako  zespołową bronią samoczynną, ze względu na dużą szybkostrzelność, lufa była chłodzona wodą. Mechanizm spustowy umożliwiał prowadzenie tylko ognia ciągłego dlatego Maxim zasilany był taśmą z 250 nabojami. Broń została skonstruowana  przez Brytyjczyka Hirama Maxima. W 1897 r. armia rosyjska zakupił niewielką ilość Maxim-ów a po wojnie rosyjsko-japońskiej (1905 r.) zakupiono licencje na ich produkcję.

Maxim produkowany w Rosji przeszedł szereg modyfikacji, jego produkcję  rozpoczęto   produkcję w 1912 r. Stał się podstawowym ckm-em w armii carskiej w czasie I wojny światowej (1914-1918)  a następnie w bolszewickiej w czasie wojny domowej w Rosji. W okresie międzywojennym (1919-1939) opracowano jego odpowiedniki: MT wz. 1925  jako lekki karabin maszynowy i PW-1 wz. 1928  jako lotniczy karabin maszynowy. W tym okresie Maxim przeszedł kolejne usprawnienia: zamontowano podstawę kołową, wprowadzono cięższą amunicję (zwiększając tym zasięg). Jego produkcja była skomplikowana , całość była frezowana, elementy  wyrabiane  były  do konkretnego egzemplarza co sprawiało że były nie kompatybilne z innymi egzemplarzami. W 1939  został zastąpiony przez ckm DS-39 konstrukcji Diegtiariowa. W 1941 r. wznowiono produkcję Maxima a zakończono ją w 1945 r. po wprowadzeniu nowego ckm-u SG-34.

 

Dane techniczne.

Kaliber: 7,62 x 54 R mm, szybkostrzelność teoretyczna: 600 strzałów/min, waga: 64,5 kg (na podstawie), długość: 1067 mm, zasięg:1200 m 

 

ciężki karabin maszynowy Maxim wz. 1910
ciężki karabin maszynowy Maxim wz. 1910
ciężki karabin maszynowy Maxim wz. 1910
ciężki karabin maszynowy Maxim wz. 1910