Karabin maszynowy MG-15

7,92 mm lotniczy karabin maszynowy MG-15

Spośród różnych typów broni strzeleckiej używanej podczas II wony światowej najrzadziej można obejrzeć w muzeach  broń pokładową samolotów. W wyniku zestrzelenia samolotu zniszczeniu ulegało całe wyposażenie.

MG-15 został opracowany w zakładach Rheinmetall-Borsig w 1932 roku. Był podstawowym karabinem maszynowym Luftwaffe, montowanym w stanowiskach strzeleckich niemieckich samolotów bombowych i rozpoznawczych. Od roku 1942 zaczęto zastępować MG-15 nowszymi i skuteczniejszymi typami broni pokładowej: 13 mm MG-81, 15 mm MG-131 i 20 mm MG-151 . Wyprodukowane MG-15 w liczbie ok. 17,5 tys. szt., po dokonaniu niewielkich przeróbek,

polegających na dodaniu dwójnogów, adapterów do trójnogów oraz chwytów transportowych przekazano naziemnym formacjom Luftwaffe, gdzie były powszechnie wykorzystywane do końca wojny .

Karabin maszynowy MG-15 był zasilany z podwójnego magazynka siodłowego (doppeltrommel) o pojemności 75 st. amunicji systemu Mausera kal. 7,92x57.  Długość całkowita karabinu wynosiła 109 cm. w tym lufy - 60 cm., masa karabinu z dwójnogiem: 11,5 kg , prędkość początkowa pocisku: 765 m/s. , szybkostrzelność teoretyczna: 1250 strz./min.

W zbiorach Muzeum im. Orła Białego znajduje się MG-15 w wersji przeznaczonej dla oddziałów naziemnych Luftwaffe wyposażonej w dwójnóg i chwyt transportowy.