Karabin 7,92 mm Gewehr 41

Pod koniec lat trzydziestych XX w. podstawowym karabinem Wehrmachtu był powtarzalny karabin Kar 98k (Mauser) .

Planowano zastąpienie go karabinem samopowtarzalnym - zadanie skonstruowania nowej broni powierzono firmom: Walther i Mauser Werke które oznaczono odpowiednio : Gew41(W) i Gew41(M) . Oba karabiny wizualnie były identyczne, różnica  polegała w sposobie ryglowania zamka: w Gew41(W) zastosowano rygle rozchylane a w Gew41(M) obrót całego zamka. Obydwa karabiny działały na zasadzie wykorzystania energii gazów prochowych odprowadzanych z wylotu lufy . Początkowo  w 1941 r. produkowano oba typy karabinów ale wysoka zawodność Gew41(M) sprawiła , że jego produkcję wstrzymano.

Produkcję Gew41(W) kontynuowano, ale nadal próbowano wyeliminować wady, taka sytuacja trwała do roku 1943 - gdy  do powszechnego użycia wszedł następca obydwu karabinów: Gew43 .

Obydwa karabiny zasilane były ze stałego pudełkowego magazynka o pojemności 10 szt. , ładowanego od góry amunicją systemu Mausera 7,92 x 57.

Masa karabinu wynosiła 4,7 kg. Szybkostrzelność praktyczna 40 strz./min., zasięg skuteczny 600 m.

Muzeum im. Orła Białego jako jedyne w Polsce i jedne z nielicznych na świecie posiada w swoich zbiorach 3 szt. Gew41(W), w tym jeden egzemplarz z płetwą szyny montażowej celownika optycznego ZF 4.